Nuri

Yokluğuna isyan ettiklerinden kazandığı hırsı ile, çocukluk hatıralarından anımsadığı vicdanının arasında bocalasa da zaman zaman, yüreği hep saf kalmıştı Nuri’nin... Bir nevi abiydi hem arkadaşları, hem de bir türlü büyütemediği, çocuk kalan sol yanı için... Ve belki de bu yüzden; Nuri’nin sınavı, çocukluğunu büyütmek ya da onunla yaşamayı öğrenmek arasında olacaktı...