Gül Gölge Saygı'dan samimi açıklamalar!

''Sınırları olan bir anneyim...''

Gül Gölge Saygı, çocuklarının iPad'le geç tanıştıkları için şanslı olduklarını söylüyor: ''Saatlerce oynamalarına karşıyım. Hem yoruluyor hem de dikkatleri dağılıyor. iPad ve televizyon bağımlılığı olan çocuklar, yazma ya da çizme gibi durağan çalışmalarda kesinlikle zorlanıyorlar. Mutlaka sınırlar koyuyorum.''

Yoğun televizyonculuk günlerinden sonra şimdilerde ailesine daha çok vakit ayırmayı seçen Gül Gölge Saygı ''çocuksuz günlerim çok anlamsız ve boşmuş'' diyor.

Emirgan'daki evinin kapılarını, oğulları yedi yaşındaki Ali ve beş yaşındaki Emir'le birlikte Elle Kids dergisi için açan Saygı, samimi açıklamalar yaptı...

Günlük rutininizi anlatır mısınız?

Herkesten çok farklı bir şey yaşamıyoruz. Sabahları çok erken kalkıyor, eşimle birlikte çocukların kahvaltılarını yaptırıyoruz. Sonra bir saat uyku hakkımız var. Ardından eşimle kahvaltı ediyoruz. Murat işe gittikten sonra, Türk kahvesi eşliğinde gazete ve dergileri okuyorum. Sonra sporuma giderim, arkadaşlarımla buluşurum ve dışarıdaki işlerimi hallederim. Akşam da yine sabah olduğu gibi hep birlikte sofraya otururuz.

Nasıl bir annesiniz?

Şimdiki çocuklar özgüven patlaması yaşıyor ama bazen öyle bir an geliyor ki, 'başlarım özgüvenlerine!' diyorsunuz. Tatlı-sert bir anneyim. Kurallar koyarım, başkalarını rahatsız etmelerine ve rahatsız edilmelerine izin vermem. Ağladıklarında ''Yeter ki ağlama, senin dediğin olsun'' diyen bir anne değilim. Saygılı ve mutlu çocuklar olmalarını istiyorum ama mutlaka sınırları çizmek gerekiyor.

Annelik nasıl değiştirdi sizi?

Kesinlikle çocuk düşkünü bir insan değildim. Yolda çocuk çevirip seven tiplerden asla olmadım. Kendi çocuklarım olduktan sonra bütün insanları sevmeye başladım. İçimdeki sevgi arttı ve insanları kırmaktan korkmaya başladım.[reklam]

Televizyoncu, tasarımcı ve annesiniz. Nasıl organize ediyorsunuz hayatınızı?

İki hamileliğim boyunca hep çalıştım. Hatta ikinci hamileliğimde kanala 40 gün sonra işe dönme sözü bile verdim. Tabii ki her şey o kadar kolay değil. Şu anda eskisi kadar yoğun değilim elbette. Eski günlerimi hiç özlemiyorum, hatta çocuklar yokken ne kadar boş ve anlamsız yaşadığımı düşünüyorum.

'OĞULLARIM BiRBiRLERiNE COK DÜŞKÜN'

Ali ve Emir'i yakından tanıyabilir miyiz?

Büyük oğlum Ali, daha temkinli ve çekingen bir çocuk. Çok daha cool ve duygusal; mesela Emir yanımızda olmadan birlikte markete gittiğimizde kendine bir şey almak istiyorsa, mutlaka aynısından kardeşine de alır. Emir, böyle değil. Daha her şeyi içine atan bir çocuk. Bazen öyle bir laf ediyor ki önemsemediğini sandığımız bir şeyi nasıl kafaya taktığını görüyoruz.

İki oğlunuz arasında nasıl bir iletişim var?

Bol bol kavga ediyorlar ama birbirlerine çok düşkünler. Küçük oğlum Emir, sürekli Ali’nin peşinde. Ali biraz mesafelidir ama okuldayken sürekli kardeşini kontrol eder. Birlikte çok iyi vakit geçiriyorlar. Futbol kartları biriktiriyor, puzzle ve resim yapıyor, araba yıkıyorlar.

Kız çocuk hayaliniz oldu mu?

Ben her zaman erkek çocuğu annesi olacağımı hissetmiştim. Hamileyken ikinci çocuğumun da erkek olmasını istiyordum. Aynı cins kardeşler her zaman birbirleriyle çok iyi anlaşıyorlar. Seviyorum erkek çocukları.

Peki üçüncü çocuğu düşünüyor musunuz?

Üçüncüyü yapacak olsam kendim için bir kız evlat isterdim ama oğlan olsa hiç üzülmem. Geniş aileyi seviyorum, olursa hayır demem. Hamileliğin çeşitli evrelerinden, kilosoundan, doğumdan korkmuyorum.